پسته خندان قزوین و اسید های عجیب و غریب موجود در آن

از با ارزش ترین آنها پسته ایرانی است که به روش سنتی فرآوری می شود: غوطه ور در آب، خشک شده و سپس در دمای 135 درجه سانتی گراد برشته می شود.

این روش برشته کردن ملایم نت های تازه پسته خندان قزوین را حفظ کرده و عطر آن را افزایش می دهد. به سختی به کشور ما می رسد که در عوض به معنای واقعی کلمه مورد هجوم پسته ترکیه است.

دو نوع پسته ترکی وجود دارد:

آنتپ
سیرت
اولی شبیه پسته برونته است، کوچک و بسیار شیرین که باقلوا با آن درست می شود، یک کیک شیرینی سنتی پر از بادام خرد شده و پسته خیس شده در شربت عسل.

در حالی که سیرت کم رنگ تر و سرشار از چربی است و معمولاً به عنوان میان وعده مصرف می شود.

علاوه بر خاورمیانه، یونان، تونس و قبرس نیز تولیدکنندگان و تامین کنندگان پسته هستند که بازار مقصد خوبی در اروپا پیدا می کند، جایی که مصرف به سرعت در حال رشد است.

پسته ایتالیایی
در ایتالیا، سیسیل منطقه ای است که اکثریت قریب به اتفاق پسته در آن تولید می شود.

برونته و اطراف آن اتنا در استان کاتانیا، با بیش از سه هزار هکتار کشت تخصصی، مناسب ترین منطقه کشت (با بیش از 80 درصد از سطح منطقه در حال تولید) است.

این پسته “طلای سبز” نامیده می شود و در سال 2009 از اتحادیه اروپا عنوان حفاظت شده مبدا “Pistacchio verde di Bronte DOP” را دریافت کرد.

طعمی شیرین و مخملی دارد و عطری دارد که به عنوان منحصر به فرد و خاص شناخته شده است. رنگ سبز تند آن نمونه ای از گونه هایی است که برای نسل ها در این منطقه کشت می شود.

خوب بودن و کیفیت آن به شرکت های تولید کننده این امکان را داده است که بتوانند پسته ورد دی برونته DOP را تا آمریکای شمالی و ژاپن صادر کنند و رقابت نابرابر مانند ایالات متحده را برای اولین بار در جهان شکست دهند.